زندگی
پر از تجربه های جدیده، این تجربه می تونه هر چیزی باشه... مثل زندگی توی
یه شهر دیگه، یا دیدن یه منظره ی جدید، یا حتی تجربه ی خوردن میوه ای برای
اولین بار...
وقتی که انسان شهری را وداع می کند، مقداری از یادگار، احساسات و کمی از
هستی خودش را در آنجا می گذارد و مقداری از یادبودها و تأثیر آن شهر را با
خودش می برد. حالا که می خواهم برگردم مثل آن است که چیزی را گم کرده باشم
یا از من کاسته شده باشد و آن چیز نمی دانم چیست، شاید یک خرده از هستی من
آنجا مانده باشد... (صادق هدایت، سفرنامه ی اصفهان نصف جهان)