شب آخر ماه رمضان همیشه حس خوبی داره (البته به شرطی که تمام روزه هاش رو گرفته باشید!)
حس تمام شدن یک روال خسته کننده و رسیدن به پایان یک ماه زندگی با سبک متفاوت! البته به همراه یکم دلتنگی!
گرچه بخش عمده ی حس نوستالژیک ماه رمضان به دعاهای رنگ وارنگشه که خیلی ساله جایی در سبد عبادات من ندارند، اما بدون دعای سحر و الهم رب شهر رمضان سر ظهر و ربنای دم غروب، ماه رمضان هنوز هم برای من حداقل تفاوت های خودش رو با سایر ماه های سال حفظ کرده... بد نیست آدم چنین حسی رو حتی بعد از گذر از دوران کودکی برای خودش نگه داره...
و فردا آخرین سحر ماه رمضان، آخرین دعای سحر، آخرین ظهر داغ، آخرین گرسنگی و تشنگی... آخرین زبان روزه... و کمی بعدتر... آخرین اذان مغرب و آخرین سفره ی افطار... آخرین زولبیا و بامیه و آخرین سنگینی بعد از افطار... و پس فردا... طنین نماز عید که "اسئلک بحق هذا الیوم"...
پیشاپیش تنها عید مذهبی همه ی دوستان مذهبی وغیرمذهبی مبارک و دعاهاتون مستجاب!
با اینکه گذشته، عیدت مبارک :)
پاسخحذف