برخی انواع حماقت و خودبرتر بینی!

همیشه افرادی هستن که خودشون رو از بقیه برتر میدونن !
این برتری که معمولا از حماقت اون ها ناشی میشه میتونه اشکال مختلفی داشته باشه :

- بعضی ها به واسطه ی اینکه خودشون رو در صراط مستقیم میدونن و معتقدند هر راهی به جز راه اون ها، هر فکری به جز فکر اون ها و هر حرفی به جز حرف اون ها گمراهی محضه، خودشون رو برتر از بقیه می پندارن!
اثرات بیرونی این گونه از حماقت در قالب نصیحت دیگران و قضاوت های سطحی و تهمت و افترای بی پایه و اساس و در نهایت استفاده از (به قول خودشون) برهان های دینی و جملات روشن فکر نماهای مذهبی است که در اکثر موارد هیچ ربطی به اصل مسئله نداره و صرفا به امید تاثیر گذاری در طرف مقابل و فرار از مباحثه ی مستدل و علمی بیان میشه! این گروه که در ابتدا سعی می کنن خودشون رو انسان های مؤدبی نشون بدن، پس از اینکه مورد توجه قرار نگرفتن به فحاشی رو آورده و ذات واقعی خودشون رو نشون میدن. ارزش دادن به این گروه و بحث و گفتمان و امید به اصلاح این ها اشتباه ترین کاریه که یه انسان عاقل میتونه انجام بده، چون از قدیم گفتن نرود میخ آهنین در سنگ!
لازم به ذکره که این خطرناک ترین نوع حماقته که میتونه به راحتی جامعه رو به ورطه ی نابودی بکشه و متاسفانه در جامعه ی ما تبدیل به یک اپیدمی شده!
- بعضی ها به واسطه بچه تهرون بودن خودشون رو از نظر شعور و فرهنگ یک سر و گردن از غیر تهرانی ها بالاتر میدونن!
اثرات بیرونی این نوع حماقت "بچه شهرستانی" خطاب کردن غیرتهرانی ها و تعریف و تجمید افراطی و غلو گونه از شهر تهران و تبادل دل و قلوه ی فراوان هنگام رویارویی با یک تهرانی دیگر در یک جمع غیرتهرانی است! این عده برای خودشون یک حصار ایجاد کرده اند که در محدوده ی اون به خودشون اجازه میدن با هر کسی هر شوخی ای کرده و هر حرفی رو به زبون بیارن، اگر کسی از حرکات اون ها در این محدوده برنجه دال بر بی جنبگی او بوده و اگر کسی خارج از این محدوده با آن ها برخورد کند نشانه ی بی فرهنگی او تلقی خواهد شد!
- بعضی ها به واسطه ی اموال و دارایی های منقول و غیرمنقول پدرش یا خانواده شون، خودشون رو از بقیه بالاتر می دونن!
اثرات بیرونی این نوع حمافت، لیست کردن تمام اموال و دارایی های خانوادگی علی الخصوص خانه ها و املاک پدری با تاکید بر محل قرار گرفتن آن ها، مانور بر روی مدل ماشین، مدل لباس، سفرهای خارجی و ... به هنگام هر قرار ملاقات کاری یا غیرکاری است. رفتار بچه گانه و احساس زیبایی مفرط از عوارض شناخته شده ی این نوع حماقت است. این گروه معمولا برای نشان دادن میزان روشن فکری خود جملاتی از علی شریعتی، سارتر و مارکس حفظ نموده و در مواقعی که حس می کنند بار علمی طرف مقابل از آن ها بیشتر است، بدون توجه به نزدیکی معنایی جملات مذکور با موضوع مورد بحث، بلغور می کنند.
برای هیچ از انواع حماقت فوق تا کنون درمان موثری شناخته نشده است!