مثل کانتر دیجیتال میمونه!
یکی یکی میشماره و میره جلو! هر سالی قدر یه چشم به هم زدن... و یه شماره به شماره های عمرم اضافه می کنه... بی اونکه تغییری توی وضعیتم ایجاد بشه...
و هر سال که میگذره، ناامیدتر از سال قبل، باز هم توی این دنیای مجازی لعنتی، و این وبلاگی که دیگه متروکه شده...
باز با یه سوال تکراری کلنجار میرم:
آیا سرانجام، من نیز رها خواهم شد؟
پ.ن: دلم یه جشن تولد دو نفره میخواد، با یه کیک تولد خوشمزه و یه کادوی کوچیک ولی غافلگیر کننده!
منم هی میام میگم کاش به خواسته ی دلت برسی
پاسخحذفمیدونم تولدت پاییزه ولی نمیدونم دقیقا چه روزی
تولدت مبارک احسان