از بین عواملی که باعث افراطی شدن آدم ها میشه، به نظر من یکی فقر و دیگری تبعیضه. اگر نگاهی به کسانی که در حملات تروریستی دست دارند بندازید اولین وجه اشتراکی که بینشون می بینید اینه که عمدتا آدم هایی از اقشار محروم جامعه هستند، انسان های ساده دلی که خودشون رو و زندگیشون رو بازیچه دست عده ای آدمکش کردن و البته فکر نمی کنم که از هوش سرشاری هم برخوردار باشند (در غیراینصورت قطعا حملاتشون به مراتب کشنده تر از این می بود)! این ها کسانی هستند که احتمالا همه ی عمرشون رو در فقر و نداری دست و پا زدند، از اینجا رونده و از اونجا مونده شده اند، و در نبود آموزش و توجه کافی از سوی جامعه، دیدن تبعیض و ظلم و بی توجهی حکومت مثل یک نیروی دافعه اون ها را به سمت افیون عقاید افراطی هول داده، تا شاید بتونن به کمک این عقاید عقده ها و سرخوردگی های خودشون رو ارضا کنند و آرامش و رفاهی رو که حقشون بوده ولی جامعه ازشون دریغ کرده، با جهاد خونین خودشون در سرای باقی به دست بیارند! در واقع به نظرم گروه هایی مثل داعش کارسختی در جذب نیرو در مناطق محروم عمدتا سنی نشین ایران ندارند، بیش از اونکه عامل جاذبه ی عقیدتی جوون های این مناطق رو به سمت اون ها جذب کنه، همون نیروی دافعه ای که گفتم این کارو براشون به راحتی انجام میده و تأسف انگیزترین نکته اینکه سردمداران و سیاستگذاران رژیم اسلامی انگار همگی کور و کر هستند و چنین خطر بزرگی رو که مثل روز روشن جلوی چشماشون داره شکل می گیره نمی بینند! ابلهی می گفت: اگر ما در سوریه و عراق نجنگیم بایست در تهران و اصفهان با داعشی ها روبرو بشیم. سؤال اصلی این هست که نقش سیاست های افراطی رژیم اسلامی ایران (در کنار سایر رژیم های منحط عرب منطقه و همین طور آتش بیار معرکه یا همون آمریکا) در ایجاد چنین شرایطی چی بوده که حالا مجبوریم تاوانش رو با خون مردم بیگناه پرداخت کنیم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از علاقه شما به این مطلب سپاسگزارم