چهارشنبه، بهمن ۰۴، ۱۳۸۵

خداحافظ ...

خداحافظ امتحانای سخت سخت
خداحافظ شب های قبل از امتحان
خداحافظ درس های انبار شده که فقط و فقط یک بار خونده می شدید
خداحافظ کتاب های بی سر و ته جعفر نژاد قمی
خداحافظ جزوه های نیمه کاره
خداحافظ بی خیالی های قبل از امتحان
خداحافظ سئوالای غلط نوشته شده و افسوس خوردن های بعد از امتحان
خداحافظ دلهره های عجیب دیدن نمرات
خداحافظ خوشحالی های پاس شدن درس ها
خداحافظ نمره های ناپلئونی
خداحافظ تعطیلات شیرین بین دو ترم
خداحافظ ...






خداحافظ آرزوی داشتن یه کسی که بتونین با هم برین کتابخونه درس بخونین و به هم توی درس ها کمک کنین
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه وقتی از درس خوندن خسته میشی , نگاهش بکنی تا دوباره جون بگیری
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه بتونی صبح امتحان باهاش قرار بذاری و اون هم مثل خودت خوش قول باشه و به موقع سر قرار بیاد
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه موقع امتحان سئوال های مشکل رو یواشکی به هم تقلب بدین
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه بعد از یه امتحان سخت بهت دلداری بده که حتما پاس میشی
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه وقتی امتحانت رو عالی دادی , بتونی سربه سرش بذاری
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه موقع اعلام نمرات (چون قلبت از دلهره داره میاد توی دهنت!) , نمره هات رو به جات ببینه
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه وقتی بعد از کلی اذیت کردنت , بهت گفت درس رو پاس شدی محکم بغلش کنی و ببوسیش
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه بعد از آخرین امتحان , با هم برین چهارباغ رو از اول تا آخر متر کنین و توی سرما بستی بخورین و کلی خوش باشین
خداحافظ آرزوی داشتن کسیکه هرگز نداشتی ...
خداحافظ ...
خداحافظ رویاهای نیمه کاره ...
خداحافظ آرزوهایی که میمیرین ...
خداحافظ ...
دلم برای همه تون تنگ میشه ...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از علاقه شما به این مطلب سپاسگزارم