پنجشنبه، اسفند ۱۱، ۱۳۹۰

یازدهِ دوازده

امروز که از خواب بیدار شدم تلویزیون داشت به شدت آهنگ های میهن پرستانه پخش می کرد، با تأکید شدید بر این شعار که من رأی می دهم (نمی دونم چه سریه که این اعراب افراطی حاکمه (که فکر نمی کنم کسی در عرب بودنشون کوچکترین تردیدی داشته باشه و خودشون هم به این موضوع مباهات می کنن!!!) نزدیک انتخابات که میشه یاد ایرانی بودنشون می افتن و دست به دامن کاوه و آرش و سیاوش میشن!!!)!!!
بعدش هم مطابق معمول کلیشه های نخ نمای همیشگی یعنی مصاحبه با افرادی که از طرز صحبتشون میشد به راحتی حدس زد که چقدر هیجان زده هستن از اینکه باهاشون داره مصاحبه میشه و چقدر احساس مهم بودن و شخصیت بهشون دست داده! و البته همون جواب های کلیشه ای که من حتما رأی می دهم و رأی دادن وظیفه ی ملی و شرعی هر ایرانی مسلمان است و ... از این حرفا (نمی دونم چرا حتی یک مورد هم به یاد ندارم که یه نفر توی این سبک مصاحبه ها گفته باشه در انتخابات شرکت نمی کنم!!!)!!!
جالبه که امسال پاشون رو از این حد هم فراتر گذاشته و به سطح شهر هم کشوندن (رفتاری که اگر ناشی از وحشت نباشه حتما ناشی از حماقته!!!)!!! جملات فان و بامزه ای که بیشتر آدم رو به حیرت وامی داشت تا ترغیب به رأی دادن!!!
"می گفتم رأی نمی دهم، حیف که اوباما هم همین را گفت!!!"
"به احترام خون شهدای هسته ای!!! رأی می دهم!!!"
"برای قدرت نمایی، یک سر انگشت کافی است!!!"
...
و من از خودم می پرسم که آیا شعور سیاسی مردم نسبت به سال های قبل تغییری کرده یا نه؟؟؟!!! شخصا با شناختی که از ملت همیشه در صحنه دارم، بعید می دونم...
پ.ن : با اینکه نظر تک تک افراد در جای خود قابل احترامه، ولی چقدر خوب گفتن این قدیمی ها که "خلایق هر چه لایق!!!"!!!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از علاقه شما به این مطلب سپاسگزارم