یه شب سرد پائیزی، یه نیمکت چوبی وسط یه
پارک قدیمی خلوت با درختای پیر و بلند (که ازش کلی خاطره داری)، یه لیوان
کاغذی پر از آب جوش، یه چای نپتون و چندتا قند(که البته خورده نخواهند شد)!
حس
خیلی خوبیه وقتی موقع خوردن چای، آروم فوتش کنی... هم صورتت رو توی اون
سرمای پائیزی حسابی گرم می کنه، هم باعث میشه شیشه عینکت بخار بگیره... و
خیلی لذت بخشه وقتی نمی تونی از پشت اون شیشه بخار گرفته معدود آدمایی رو
که از جلوت رد میشن واضح ببینی... کلا دنیا از پشت مه بهتر و قشنگ تر به
نظر میرسه!!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از علاقه شما به این مطلب سپاسگزارم