این روزها متاسفانه خیلی پیش میاد از کسانی که توقعش رو ندارم کارها و حرکاتی میبینم که واقعا آزارم میده، توقعات بیجا و یکطرفه و عذاب آور... رنجی که هیچ کس نفهمیده، نمی فهمه ونخواهد فهمید... از اون دسته حرفایی که اینقدر بی ارزشه و نگفتنیه که حتی اگر کسی رو هم داشتم که بهم نزدیک بود، باز هم می بایست تنهایی تحملش می کردم.
و من تنها کاری که می تونم بکنم اینه که بارها و بارها زیر لب با خودم تکرار کنم: بنگر و ... بگذر...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
از علاقه شما به این مطلب سپاسگزارم