پنجشنبه، خرداد ۱۰، ۱۳۸۶

ای جدایی تو ... بهترین بهانه ی گریستن ...

 
در تمام روز ... در تمام شب ... در تمام هفته ... در تمام سال
درفضای کوچه ؛ خانه و راه
در هوا؛ زمین؛ درخت؛ سبزه و آب ... در خطوط درهم کتاب
در دیار نیلگون خواب
ای جدایی تو؛ بهترین بهانه گریستن !
بی تو من به اوج حسرتی نگفتنی رسیده ام ...
در بنفشه زار چشم تو
برگهای زرد و نیلی و بنفش
عطرهای سبز و آبی و کبود
نغمه های ناشنیده ساز میکنند
بهتر از تمام نغمه ها و ساز ها
خوب من...نازنین من
نام تو مرا همیشه مست میکند
بهتر از شراب؛ بهتر از تمام شعرهای ناب
نام تو اگر چه بهترین سرود زندگی است
من تو را به خلوت خدایی خیال خود
بهترین بهترین خود خطاب میکنم...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از علاقه شما به این مطلب سپاسگزارم